Το θέατρο είναι η τέχνη να αποδίδεις ιστορίες μπροστά σε κοινό με το σώμα, με λόγια, αλλά και με μουσική και χορό. Οι ιστορίες παρουσιάζουν πραγματικά η φανταστικά συμβάντα και έχουν σκοπό να διδάξουν ή/και να ψυχαγωγήσουν το κοινό.
Το Θέατρο γεννήθηκε, όπως και τόσα άλλα, στην αρχαία Ελλάδα και οι πρώτοι ηθοποιοί ήταν μόνο άνδρες.
Στη συνέχεια δημιουργήθηκαν πολλά είδη θεάτρου καθώς υπάρχουν πολλοί τρόποι έκφρασης και το θέατρο πήρε κι άλλες μορφές πολλές, όπερα, μπαλέτο, θέατρο δρόμου, κουκλοθέατρο, θέατρο σκιών κλπ. Αλλά και οι ηθοποιοί δεν είναι πλέον μόνον άνδρες. Στις παραστάσεις σήμερα συμμετέχουν άνδρες, γυναίκες αλλά και παιδιά.
Πώς είναι όμως ένα αρχαίο θέατρο, μια λυρική σκηνή-Θέατρο κ.α. είναι ακόμη δύσκολο για τα παιδιά που ζουν στο νησί να τα γνωρίσουν και να εξοικειωθούν μαζί τους.
Προσπαθήσαμε λοιπόν στη γωνιά θεάτρου να αποδώσουμε διάφορες μορφές θεάτρου με τρόπο κατά το δυνατό διαδραστικό, ώστε έκτος από τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα να υπάρχει και το παιδαγωγικό μέρος αλλά και η διασκέδαση. Στην προσπάθεια αυτή είχαμε σπουδαία βοήθεια στην κατασκευή του αρχαίου θεάτρου, του κουκλοθεάτρου και του μπερντέ του Καραγκιόζη από τη χρυσοδάχτυλη μάμα του σχολείου μας και μέλος του συλλόγου γονέων Μελίνας Μαλατέστα.
Το αρχαίο θέατρο με τους πρωταγωνιστές του
Η Λυρική Σκηνή. Η μακέτα της Λυρικής Σκήνης δόθηκε στο σχολείο απο την Εθνική Λυρική Σκηνή, μέσω του προγράμματος “Η όπερα στα σχολεία” και διαθετει το σκηνικό και τους ήρωες για την παράσταση “Ο κουρέας της Σεβίλλης” του Ροσίνη
Ιδανική στιγμή όταν οι “ηθοποιοι” της όπερας γίνονται θεατές στο αρχαίο θέατρο. Εξάλλου, θέατρο χωρίς κοινό δεν νοείται. Αρχικά Θέατρο ονομαζόταν το σύνολο των θεατών, αργότερα πήρε τη σημασία του τόπου όπου γίνεται η παράσταση.
Το κουκλοθέατρο, όπως και το θέατρο σκιών, έχει χρησιμοποιηθεί σαν μέσο απο πολλούς λαούς για να εκφράσουν θρησκευτικές αντιλήψεις, ήθη και έθιμα κ.α.
Διαφορετικοί θρύλοι έχουν διαμορφωθεί σχετικά με την καταγωγή του Καραγκιόζη. Παραδοσιακά πιστεύεται ότι δημιουργός του ήταν ο Σεΐχ Κιουστερί, που καταγόταν από την Προύσα και πέθανε εκεί το 1366. Σύμφωνα με το θρύλο, ο Χατζηαβάτης και ο Καραγκιόζης συμμετείχαν στην κατασκευή ενός τζαμιού για τον σουλτάνο Ορχάν, ο πρώτος ως επιστάτης και ο δεύτερος ως εργάτης. Οι διάλογοι των δύο ανδρών ήταν τόσο διασκεδαστικοί ώστε οι υπόλοιποι εργάτες σταματούσαν την εργασία τους και τους παρακολουθούσαν. Όταν ο σουλτάνος πληροφορήθηκε την καθυστέρηση των εργασιών, διέταξε το θάνατο του Καραγκιόζη και του Χατζηαβάτη. Αργότερα μετάνιωσε για την πράξη του και ο Σεΐχ Κιουστερί δημιούργησε τις φιγούρες των δύο ηρώων με σκοπό να παρηγορήσει τον σουλτάνο. Σήμερα στην Προύσα υπάρχει ένα μνημείο (τάφος) του Καραγκιόζη και του Χατζηαβάτη.
Η παλαιότερη μαρτυρία για παράσταση Καραγκιόζη στον ελλαδικό χώρο χρονολογείται το 1809 και την τοποθετεί στην περιοχή των Ιωαννίνων
Στην Ελλάδα ο Καραγκιόζης, ως λαϊκός ήρωας, εκπροσωπεί το φτωχό, εξαθλιωμένο, πονηρό Έλληνα, στο περιβάλλον της Τουρκοκρατίας. Είναι καμπούρης και περιστοιχίζεται από την οικογένειά του, το φίλο του Χατζηαβάτη, το θείο του Μπάρμπα-Γιώργο και άλλους χαρακτήρες. Ζει σε παράγκα , είναι ξυπόλητος και μένει απέναντι από το σεράι του Βεζίρη.
Τα θέματα των έργων του Θεάτρου Σκιών είναι συνήθως σατιρικά, προκαλώντας γέλιο στους θεατές ενώ πολλές φορές αναφέρονται σε πραγματικά και σύγχρονα ζητήματα που ενδιαφέρουν τον κόσμο.
